Het medicatieschema is een eHealth-dienst die vier jaar geleden in het leven geroepen werd, maar slechts moeilijk van de grond komt. Nog voor het ding heeft geleefd, is het al potentieel vervangen. Voortrekkers zien de intrinsieke fouten ervan in en pakken uit met VIDIS.

Tot op heden hebben 814 artsen het medicatieschema gebruikt. Bij de apothekers zijn er maar 164 gebruikers ingestapt, terwijl de patiënten met 18 zijn en de zelfstandige verplegers met 2. “De softwarefabrikanten van artsen- en apothekerspakketten raken niet echt op slag”, zegt dr. Leo Geudens van het kennisdomein ICT bij Domus Medica. “Sommige pakketten hebben het medicatieschema goed geïmplementeerd, vele niet goed, de meeste helemaal niet.”

Begin deze maand is er een nieuwe versie van de Patient Health Viewer gelanceerd, die ook voor de apotheker toegankelijk is: als een apotheker via zijn eigen pakket niet met het medicatieschema kan werken, kan hij het alvast raadplegen via de Patient Health Viewer. In de loop van deze maand zal het medicatieschema ook via Hector kunnen worden geraadpleegd. Aanpassen kan met deze instrumenten niet, maar bekijken wel.

Het opladen van het medicatieschema valt mee, maar het uitwisselen stelt problemen. “Er zijn momenteel geen pakketten die zonder fouten gegevens van het medicatieschema kunnen uitwisselen”, aldus dr. Geudens.

De Vlaamse overheid heeft in de lente van vorig jaar een nieuw project opgezet om een doorstart van het medicatieschema mogelijk te maken. Zowat 800 zorgverstrekkers boden zich aan om lokale clusters te vormen van minstens één huisarts, één apotheker en liefst een thuisverpleegkundige, telkens rond een vijftal patiënten.

Superclusters

Omdat er haperingen waren, heeft de stuurgroep nu besloten superclusters te vormen. Dat zijn clusters van zorgverleners die wél een programma hebben waarmee ze het medicatieschema kunnen opladen én raadplegen. Dit maakt het mogelijk de problemen die er opduiken bij uitwisseling te traceren.

“Onze conclusie is dat medicatieschema’s eigenlijk niet zouden mogen opgeladen worden vanuit het eigen pakket”, zegt Leo Geudens. “In de huidige stand van zaken maakt de huisarts het medicatieschema aan vanuit het eigen pakket. Het wordt dan op Vitalink opgeslagen. Een andere zorgverlener voert een download uit om het schema te raadplegen en eventueel aan te passen.”

Vitalink moet de authentieke bron van het medicatieschema worden. Hiermee vindt men aansluiting bij het VIDIS-project. VIDIS (Virtual Integrated Drug Information System)  is een integraal systeem, dat niet meer alleen ontworpen is om het medicatieschema te delen. De arts zal VIDIS ook gebruiken om medicatie voor te schrijven. De apotheker gebruikt het voor het afleveren en als gedeeld farmaceutisch dossier. De tarificatie gebeurt meteen langs deze weg.

“We zien het momenteel aan”, licht dr. Geudens toe. “We proberen alsnog via de superclusters de bugs uit het medicatieschema te halen en het opnieuw op dreef te krijgen. Maar we moeten toegeven dat het na meer dan vier jaar maar niet wil lukken. De alternatieve piste bestaat erin om een centraal medicatieschema te gebruiken – onder vorm van VIDIS – dat daarna in de verschillende EMD’s geïntegreerd kan worden.”

Vanwaar het gemodder?

Hoe kunnen eHealth-diensten zo haperen in hun ontwikkeling? Er zijn een aantal oorzaken. We kijken nog altijd aan tegen een enorm versnipperde markt, door het grote aantal softwarepakketten. Bovendien moet er een tweetalige ontwikkeling – aansluitend bij een tweetalige cultuur – plaatsvinden. “Maar het grootste probleem”, aldus Leo Geudens, “is dat de overheid te weinig de zaak in handen neemt. Ze laat de sector maar aanmodderen. Er is te veel vrijheid en te weinig regelgeving.”

Nochtans blijft het enthousiasme voor het medicatieschema groot. “Het is het eerste project waarbij er echt gegevens gedeeld worden. De Sumehr, bijvoorbeeld, betekent eenzijdige communicatie van gegevens van de GMD-houdende huisarts naar collega’s-artsen. In het perspectief van échte gegevensdeling zou het concept van het medicatieschema voet aan de grond moeten krijgen. Anders zullen we in de komende jaren nog heel wat problemen krijgen met andere concepten van gegevensdeling.”