Artsen mogen geen patiënten weigeren omdat ze een verhoogde tegemoetkoming krijgen. Dat zei minister Vandenbroucke in de Kamer. Artsen die dit toch doen, noemde hij “een schande voor het beroep”. Hoe lang blijven we dit nog dulden?

De reactie van minister Vandenbroucke is exemplarisch voor een bredere strategie: framing, verdachtmaking en vijanddenken als vervanging voor beleid. Wat voor minister van Volksgezondheid wil dit land eigenlijk? En hoe lang blijven we zwijgen terwijl een hele beroepsgroep publiekelijk verdacht gemaakt wordt?

Laat ons even helder zijn:

1. Er is geen enkele arts die voor zijn plezier patiënten weigert. Als er ergens zorg geweigerd werd, verdient dat onderzoek, overleg en indien nodig tucht of correctie. Maar een publieke post waarin je artsen in het algemeen afschildert als geldwolven die “weigeren” omwille van supplementen? Dat is niet objectief. Dat is stemmingmakerij.

2. De zorgsector kraakt. Niet door artsen, maar door jarenlange onderfinanciering, stijgende lasten, logge structuren en overheidsbeleid dat telkens nieuwe verplichtingen oplegt zonder de middelen of de ruimte om ze waar te maken. Wie vandaag als arts een praktijk runt, doet dat vaak ten koste van zichzelf — financieel, mentaal en fysiek.

3. Wat we nodig hebben, is een minister die verbindt, niet verdeelt. Die complexiteit erkent, en samen met artsen naar oplossingen zoekt. Geen man die een maatschappelijk draagvlak uitbouwt door zorgverleners af te schilderen als obstakels. De impact van dat vijanddenken zal nog jaren voelbaar zijn.

4. Het vertrouwen tussen overheid en zorgverleners is op een dieptepunt. Niet door wat er in de praktijk gebeurt, maar door wat er uit de mond van deze minister komt. De schade die hij aanricht — aan moraal, vertrouwen, samenwerking — is reëel. Hij zaait verdeeldheid waar verbondenheid nodig is.

Ik ben het beu om te zien hoe artsen telkens opnieuw het mikpunt zijn van populisme. Alsof wij niet elke dag opnieuw klaarstaan — ook voor kwetsbare patiënten, ook onder druk, ook als het financieel niets opbrengt.

De echte vraag is: heeft dit land nog een minister van Volksgezondheid nodig die zich zo vijandig opstelt tegenover zij die de zorg dag na dag recht houden?  

De geschiedenis zal daar haar oordeel over vellen. Maar ik wil het nu al gezegd hebben.

Lees ook: Patiënten weigeren omdat ze verhoogde tegemoetkoming hebben mag niet (Vandenbroucke)