Het is momenteel "niet langer mogelijk" om in Brussel nog een eerste afspraak te krijgen bij een psychiater. Dat zegt dr. Wissam Bou Sleiman, algemeen medisch directeur van het CHU Brugmann, in een interview met De Specialist. "We worden overspoeld door aanvragen van nieuwe psychiatrische patiënten. Ze worden doorgestuurd door andere ziekenhuizen die zelf al overbelast zijn en geen eerste consultaties meer aanbieden", waarschuwt hij.
De toestand in de Brusselse psychiatrische zorg is al jaren precair. Een tekort aan beschikbare plaatsen en personeel zet de geestelijke gezondheidszorg verder onder druk, terwijl de noden in de samenleving blijven toenemen. “We bevinden ons op een kantelpunt”, zegt dr. Bou Sleiman. “We willen onze deuren niet sluiten voor nieuwe patiënten. Als openbaar ziekenhuis hebben we de opdracht om zorg te verlenen aan iedereen. Maar we kunnen dit tempo niet volhouden. We moeten solidariteit organiseren tussen ziekenhuizen en gespecialiseerde structuren, anders riskeren we een structurele crisis.”
Volgens hem is het niet de bedoeling om de toegang volledig te blokkeren, maar wil hij de grenzen van het huidige systeem aanklagen. “We kunnen de toestroom niet blijven opvangen zonder dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van de zorg. De federale overheid moet dringend actie ondernemen en ook de toekomstige Brusselse regering moet deze problematiek integraal aanpakken. We mogen deze groep patiënten niet in de steek laten.”
Diensten overspoeld, personeel aan limiet
Het medisch diensthoofd psychiatrie van het CHU Brugmann, prof. Matthieu Hein, bevestigt de ernst van de situatie. “Elke dag krijgen we honderden oproepen van mensen die een eerste afspraak willen. Onze onthaalmedewerkers zijn overbelast en veel andere instellingen kunnen of willen geen nieuwe patiënten meer aannemen. We proberen alle eerste aanvragen te blijven behandelen, maar dat brengt de zorg voor onze bestaande patiënten in gevaar.”
Volgens prof. Hein gaat er steeds meer tijd, die normaal naar opvolgconsultaties zou gaan, op aan nieuwe, complexe eerste contacten. “Dat is op termijn onhoudbaar. We moeten ook de continuïteit van zorg voor huidige patiënten blijven garanderen, anders dreigt ook daar een kwaliteitsverlies.”
Ook jongeren in nood
Het probleem beperkt zich niet tot het CHU Brugmann. Ook andere Brusselse instellingen signaleren een sterke stijging van het aantal aanvragen, in het bijzonder bij jongeren. De consultaties vergen uitgebreide evaluaties en vereisen langdurige begeleiding. Maar de beschikbare teams zijn onderbemand, en de wachttijden lopen op tot meerdere maanden.
De artsen vrezen dat zonder gecoördineerde actie de hele geestelijke gezondheidszorg in de hoofdstad ontoegankelijk dreigt te worden voor nieuwe patiënten. Een herstructurering van het aanbod, meer middelen en een betere spreiding van de zorg over de regio’s dringen zich op.
Laatste reacties
Luc De Bry
22 mei 2025Laten we herineren dat het woord “geneeskunde” “de Kunst van het genezen” betekent, hé?
In de institutionele psychiatrie is er geen tekort aan personeel. Sterker nog, er is veel te veel personeel toegewezen aan taken die niet helpen om patiënten te genezen en hen chronisch voor het leven maken.
In de institutionele psychiatrie worden bijvoorbeeld psychotische patiënten die rond hun 20e ziek worden. Omdat het personeel hen niet helpt om te herstellen, worden ze chronisch ziek en hebben ze regelmatig personeel nodig tot het einde van hun leven, rond hun 65e.
Maar in de sociale psychiatrie doet het personeel zijn best om patiënten te helpen genezen door de genezingstherapieën, die er bestaan, toe te passen. Het herstel van een patiënt die lijdt aan de genoemde geestelijke ziekten, autisme, ADHD, anorexia, boulimia, hyperfagie, bipolariteit, schizofrenie, duurt gemiddeld vijf jaar.
In de sociale psychiatrie, die de genezingstherapieën, zoals "Open Dialogue", "Stemmen Horen", "Soteria", enz. gebruikt, dan zijn psychotische patiënten die rond hun twintigste ziek worden, rond hun vijfentwintigste genezen. En voor de rest van hun leven, tot ze 85 zijn, hebben ze geen psychiatrisch personeel nodig.
Conclusies:
1) Institutionele psychiatrie veroorzaakt patienten chroniciteit en vandaar personeelstekorten.
2) De sociale psychiatrie, die patiënten geneest, maakt personeel vrij voor de volgende patiënten.
3) En met sociale psychiatrie is het mogelijk om nieuwe patiënten binnen 24 uur na hun oproep te ontvangen, zoals het in West-Lapland, Noord-Finland wordt gedaan.
4) Voordeel en respect voor de belastingbetalers: de sociale psychiatrie kost 15 à 30 keer minder dan de institutioneele psychiatrie...
Referenties:
* https://www.psychosenet.be/publications/hoopvolle-publicaties-op-een-rijtje/
:-)