Een strak gestructureerde aanpak is dezer dagen letterlijk van levensbelang om de coronaschade zoveel mogelijk te beperken. Antwerpen-Oost en Antwerpen-Cenrum starten met een coronacentrum. Ook elders in Vlaanderen rijzen gelijkaardige structuren als paddenstoelen uit de grond. Kringvoorzitter Heleen Aerts van de huisartsenkring Deurne-Borgerhout legt uit.

Antwerpen is opgedeeld in verschillende wachtregio’s en Deurne-Borgerhout behoort tot de  regio Antwerpen-Oost. Het coronacentrum werd opgezet in overleg met het ziekenhuis dat naast de wachtpost ligt, in dit geval dus AZ Monica. “In het gebouw van onze wachtpost organiseren we pre-triage. Daar kunnen we patiënten veilig zien. Ze zijn door een eerste selectie gegaan op spoed waar verpleegkundigen hen via een uitgewerkt protocol als ‘niet-dringend’ hebben ingeschat. Met dat samenwerkingsprotocol hebben we al wat ervaring na een eerdere studie.”

Volgende stap: de niet-dringende patiënt belandt met zijn data in de software van het coronacentrum waar de arts gevraagd wordt om met hem contact op te nemen. De arts consulteert de patiënt telefonisch met volledige anamnese. Daarop volgen enkele opties:

·      de arts schat in dat een fysiek onderzoek zich opdringt omdat nog meer data vereist zijn, waarna de patiënt een afspraak krijgt in het coronacentrum in de wachtpost. Hij kan dan gezien worden door de arts die de fysieke consultaties doet en helemaal beschermd is. Het kabinet wordt na elke consultatie ontsmet. De Spoed hoeft hier (nog) niet tussen te komen.

·      de arts stelt vast dat de patiënt een hele lage saturatie heeft. Dan kan die alsnog terug naar de spoed worden gestuurd met een duidelijke opnamevraag. Met dan een ‘snelparcours’ in de spoed.

·      Mogelijk moet de patiënt gewoon in thuisisolatie, en dan krijgt hij in het coronacentrum de nodige attesten mee per mail of per post. Zo blijft hij nadien weg van het centrum en de spoed. De patiënt thuis krijgt ook instructies mee waarin het mogelijke verdere verloop van zijn aandoening wordt geschetst. Eventueel kunnen zich pas na een week bij de patiënt in thuisquarantaine ernstige problemen voordoen. Is dat het geval, dan wordt hij verzocht om tijdens de week de huisarts te bellen en in het weekend of ’s avonds de wachtarts. Waarna weer een telefonische inschatting volgt om te zien of spoedopname nodig is.

Moeilijkheden bij follow-up via huisbezoek

Tot daar het netjes uitgestippelde en afgescheiden parcours. “Maar dan”, geeft dokter Aerts toe, “zitten we nog met een knoop bij de follow-up van een verslechterende patiënt in thuisquarantaine. We zijn dan immers genoodzaakt om eventueel op huisbezoek te trekken. Voorlopig beschikken we over voldoende beschermingsmateriaal. Probleem: het is zeer moeilijk om dat correct te hanteren op huisbezoek. Bijvoorbeeld is het niet evident om dan op een  niet-besmette manier weer in je auto te stappen. Misschien moeten de patiënten zich toch weer verplaatsen…

=> Niet-covid-19 patiënten: zij blijven de grote uitdaging want het risico bestaat dat huisartsen hen tijdens de crisis uit het oog verliezen. Net daarom is er dat coronacentrum om tijd en middelen vrij te maken en te concentreren.

=> Besmette huisartsen: dokter Aerts moet bevestigen dat de kring al minstens twee besmette (symptomatische) huisartsen telt, gelukkig nog in goede fysieke toestand. Maar ongetwijfeld zijn er ook besmet die het niet weten. “Als artsen uitvallen, bestaan afspraken over wie hun taken overneemt. En er bestaat al langer een stratenplan waar patiënten zijn ingedeeld per praktijk zodat ze steeds terechtkunnen.”

=> Over de kwestie van de groeps-Immuniteit die Nederland en het Verenigd Koninkrijk willen toepassen – al lijken ze er volgens de jongste berichten van terug te komen – kan dokter Aerts kort zijn: “Het virus stopt niet aan de grens en jammer genoeg zitten we kortbij die grens. De menselijke schade zal bij die strategie veel groter zijn. Wij kunnen daarvan de impact ondervinden.“