Per 1 juni 2020 moeten jagers beschikken over een attest voor hun medische en psychische geschiktheid om een vuurwapen te hanteren. In theorie kan elke arts dit document invullen maar in de praktijk zal het vooral de huisarts zijn die met dit nieuwe attest wordt opgezadeld. Dit past in het rijtje van 'geschiktheidsattesten’ die weinig praktisch nut hebben maar wel tijdrovend zijn.

Zo luidt de stelling van Jong Domus. 

“Bart komt tijdens een drukke consultatieochtend langs bij de huisarts voor de opvolging van zijn bloeddruk. Op het einde van de consultatie vraagt hij terloops een medisch attest voor de jacht te ondertekenen. ‘En dokter, u weet: dat kleiduifschieten is voor mij toch zo’n belangrijke ontspanning. Ik leef daar helemaal van op en voel me echt goed’. Je knikt en kijkt bezorgd naar het attest. Vorig jaar zat Bart nog bij jou met een zware depressie met donkere gedachten. Ondertussen is hij gelukkig al enkele maanden stabiel mede dankzij zijn nieuwe hobby waar hij zijn ei in kwijt kan. Maar je weet ook dat de donkere gedachten snel terug kunnen komen…”

Voor het blok

De huisarts kent de patiënt beter dan welke arts ook en is vaak een vertrouwenspersoon. Het is dan ook begrijpelijk dat in eerste instantie naar de huisarts wordt gekeken. Maar juist daarom zet men de huisarts ook voor het blok. Het is zeer moeilijk om een dergelijk attest objectief in te vullen: afhankelijk van de relatie met de patiënt en de kennis van diens conditie kunnen verschillende artsen een andere inschatting maken, wat natuurlijk aanzienlijke gevolgen kan hebben.

Medisch shoppen

Eveneens kan dit soort attesten de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt onder druk zetten: een weigering om dit attest in te vullen zal de patiënt niet in dank afnemen en hem ertoe aanzetten te blijven zoeken naar een arts die het wél wil ondertekenen. Zo stimuleert men dus ook het zogenaamde medisch shoppen.

Geen richtlijnen

Daar komt nog bij dat "inschatting van de geschiktheid om te jagen" geen vak is in de opleiding huisartsgeneeskunde. Natuurlijk kunnen we als huisarts een advies vellen over de psychische en medische gezondheid, maar wanneer is een patiënt dan echt 'ongeschikt' om te jagen? Is het bijvoorbeeld toegestaan voor personen met een depressie, epilepsie of een hartafwijking om te jagen? Er zijn helemaal geen richtlijnen om dit te beoordelen.

Geen rechter

Met dit attest wordt de verantwoordelijkheid zonder overleg doorgeschoven naar artsen. "Wij zijn ervan overtuigd dat wij als huisarts geen rechter kunnen spelen. Bovendien is ook dit attest slechts een momentopname. De arts vult het document naar eer en geweten in op basis van informatie die op het moment beschikbaar is. Uiteraard kan zowel de psychische als de fysieke toestand van de patiënt veranderen of kan het zijn dat je bepaalde elementen niet kent."

"Wij vragen ons dan ook af wat de meerwaarde is van zo'n attest. Wij vinden het als huisarts uiteraard heel belangrijk dat er kritisch wordt gekeken naar vuurwapendracht. Maar een attest laten opstellen door de huisarts geeft een vals gevoel van veiligheid en doet dit attest te veel eer aan. Wij vragen daarom om de eindverantwoordelijkheid van dit attest niet bij de behandelend arts te leggen."

"Het is onmogelijk om als huisarts de dubbelrol van vertrouwensarts en attesterend of controlerend arts op te nemen. Toch blijft de overheid ons deze rol opdringen. Het is voor onze doelgroep zeer frustrerend dat de band tussen arts en patiënt onder druk gezet wordt voor bureaucratische maatregelen met weinig praktisch nut", besluit voorzitter van Jong Domus, Anthony Dheere.

> Lees ook: Jagers moeten doktersbriefje voorleggen