Installeert zich bij sommige Vlaamse huisartsen een 9 to 5 mentaliteit? Het verhaal van dokter De Munck op Twitter lijkt daar op te wijzen. Voldoende qualitytime voor de zorgverleners mag best, maar tegenover kwaliteitstijd staat een minimum aan zorgcontinuïteit en motivatie, luidt de boodschap van the Harley Doc.
De Lokerse huisarts Michel De Munck mag dan sinds kort met pensioen zijn, zijn hulpvaardigheid en beschikbaarheid voor mensen in nood is daarmee niet verdwenen. Velen kennen The Harley Doc (zijn geuzennaam op Twitter) als iemand die geregeld het huisartsenwereldje wakkerschudt. Ook nu weer. Zijn verhaal dat zich afspeelde afgelopen maandag:
"Het is 16.31u, er wordt aan deur gebeld. Een buurman vraagt mij toch eens naar Mariette, 88 jaar, te gaan want ze voelt zich niet goed sinds twee dagen. Ik kan binnen. Ik vermoed vanuit de vroegere expertise wat bloeddrukproblemen. Ze heeft twee dagen niet gegeten van de hoofdpijn. Ik bel haar zoon, want ze heeft geen telefoonnummer van haar huidige huisarts."
Huisbezoek
"Die zoon belt de huisarts en het secretariaat contacteert mij. ‘Of ik haar naar spoed kan brengen’ Ik zeg ‘neen’, en vraag een huisbezoek. Waarop de secretaresse: ‘Dan moet ik overleggen want er is vandaag geen ruimte meer voor een huisbezoek’. Ik zeg: ‘Mariette is 88 jaar en voelt zich niet goed. Ze woont alleen.’ ‘Jamaar, wij moeten overleggen, het zal toch niet meer voor vandaag zijn.’"
Dokter De Muncks diagnose: "De groepspraktijk telt vijf artsen, het is 16.31u en een huisbezoek kan er vandaag echt niet meer bij. De praktijk ligt 300 meter verder en het zijn allemaal jonge artsen. Ik ben beschaamd in hun plaats! Zeg mij a.u.b. NIET dat er meer artsen nodig zijn."
Vervolg
Gelukkig komt er dan toch snel een vervolg en wordt er gevolg gegeven aan zijn oproep, wat Michel De Munck 's anderendaags zo weergeeft: "Update vandaag: gisterenavond is dan toch een huisarts op huisbezoek geweest. Ritmestoornissen, verwardheid en nierinsufficiëntie op basis van deshydratatie bij opname."
"Spijtig dat ongenoegen nodig was als motivatie", besluit the Harley Doc.
Laatste reacties
Patrick VANSTEENKISTE
05 mei 2023allemaal terechte verzuchtingen, collega Dekens.. maar misschien er toch even op wijzen dat die wachtdiensten er precies gekomen zijn om u de andere nachten en de andere feestdagen en de andere weekenddagen vrij te laten zijn.... Ik denk dat de huidige generatie zich niet (meer) kan voorstellen hoe het "vroeger" was, toen wachtdiensten of niet bestonden of op zeer laag pitje draaiden, omdat men bij voorkeur "zijn " eigen patiënten behandelde..
Vandaar dat artsen van de "oude garde " ( sorry Michel, leeftijdsgenoot :) ) toch enigszins verbaasd kijken naar de snelheid waarmee de huidige omwenteling in de huisartsgeneeskunde verloopt . Niet dat er geen begrip is, verre van en zeker voor het nastreven van evenwicht tussen privé en werk, maar het gaat snel en we kunnen ons wellicht niet voorstellen hoe de patiënt - zeker hij/zij die wat ouder is en de vroegere situatie gekend heeft- zich aan al deze evoluties moet aanpassen. Moet, want er zijn geen andere opties . Ten tijde van de plethora had de patiënt de touwtjes in handen, nu lijkt het omgekeerd te zijn...
en tot slot : ik denk dat de collega ...collegiaal gehandeld heeft door de huisartsen op te roepen en hen in deze niet te passeren....
Mario DEKENS
05 mei 2023Inderdaad, collega Ives Verheyleweghen, huisartsgeneeskunde is een roeping ;-)
Het is een roeping om midden in de nacht rond te rijden na een drukke consultatiedag om een dringende oproep te beantwoorden die dan al een week blijkt bezig te zijn ( maar nu was het geduld op van de patient ) of midden in de nacht enkele ' ik heb nen keer een vraagsken ' te beantwoorden van patiënten die denken dat wij echt zitten te wachten 's nachts op zo'n telefoontjes... Het is inderdaad een roeping om na een week van minstens 12 uren / dag te werken nog een extra tandje bij te zetten in de huisartsenwachtpost in het weekend / feestdag ( en ik laat dan nog hiet in het midden of het wel allemaal zo dringend was dat het niet kon wachten tot de maandag erop ) en daarbij mijn vrouw en kinderen te 'verwaarlozen ' want in de week zien ze me eigenlijk niet veel ... En zo kan ik nog effe bezig blijven.
Nu, als ik de casus lees hier van de collega, stel ik vast dat patiënte in het ziekenhuis werd opgenomen...had hij dan beter niet meteen de 112 gebeld ... ?
Nog een fijn weekend gewenst !
Ives Verheyleweghen
05 mei 2023Ik kan collega Achten maar één ding zeggen: het huisartsenberoep is een roeping. Onregematige uren zijn part of the job. Als je daar niet in past, kan je beter uit het beroep stappen en iets anders zoeken: er zijn opportuniteiten genoeg voor een arts buiten de huisartsgeneeskunde
Jozef GOBERT
04 mei 2023Wat een dokter!
Twee dagen malaise bij een bejaarde vrouw waar de huisartspraktijk dan vermoedelijk rond 17 uur gebeld wordt en die misschien op basis van dossier kiezen om die dag nog geen huisbezoek af te leggen. Wat een harteloze jonge luie dokters!
Ik ben ouder dan 60 en werk meestal tot 20u. Er is nog een collega van 50 die tot 19 uur werkt. Er zijn ook 4 jongere dokters allen onder 35. Zij doen ook deze uren en ik kan u geruststellen, zij werken erg hard. Onze agenda's zitten bijna steeds vol en een huisbezoek organiseren is niet altijd gemakkelijk maar we proberen het. Ik kan niet over deze situatie oordelen maar u gaat vast naar de hemel en ik naar de hel. Ik zal er mee moeten leven
Marc DE MEULEMEESTER
04 mei 2023En pas op mijn jongetje dat de Sociale Zekerheid Zelfstandige Ondernemers geen agressief briefje schrijft naar U dat je volgens het KB nr.38 van 27 juli 1967 onderworpen bent aan het sociale statuut der zelfstandigen en dus beroeps activiteit uitoefent zonder sociale bijdragen te betalen !
Gelieve U dus volledig en nederig te onderwerpen aan de wereldvreemde bureaucraten in Brussel en in hun virtuele wereld !
Carlo Vermeiren
04 mei 2023Het is wachten op de eerste veroordeling voor het niet verlenen van (dringende) gevraagde hulp.
Dat de Orde van Artsen dit allemaal gedoogt.
Marianne Achten
04 mei 2023Als jonge moeder krijg ik altijd de kriebels van dit soort verhalen. Je voelt je nog meer te kort schieten dan je al doet. Ten opzichte van je jonge kinderen die niet zo veel aandacht krijgen als ze nodig hebben, ten opzichte van je partner die vaak ook fulltime werkt. Ten opzichte van je collega's die al je zwangerschapsverlof hebben opgevangen. En dan ook nog ten opzichte van je patiënten die je zomaar laat stikken op een avond om 16.31. Het feit dat deze collega op eender welk moment beschikbaar is/was voor noodgevallen en voor zijn patiënten bewijst mijns inziens eerder dat hij constant kon terugvallen op anderen om te zorgen voor zijn gezin en huishouden en dat hij niet geacht werd om op tijd aan de crèche of de schoolpoort te staan, laat staan een gezond avondmaal te voorzien voor de kleuter die op tijd in bed moet liggen.