Een 34-jarige huisarts uit Oostende heeft zich voor de Brugse correctionele rechtbank moeten verantwoorden voor onopzettelijke doding van een 8-jarig meisje. Volgens het openbaar ministerie en de burgerlijke partij maakte S.V. een inschattingsfout bij het stellen van haar diagnose. De verdediging vroeg de vrijspraak.

De moeder van F. bracht het slachtoffer op 7 maart 2018 een eerste keer naar het Henri Serruysziekenhuis in Oostende. Daar werd vastgesteld dat de koorts door griep veroorzaakt werd. Volgens haar raadsman zou de moeder toen ook op de vingers getikt zijn omdat ze met dergelijke klachten eigenlijk naar de huisarts had moeten gaan.

Toen het meisje steeds zieker werd, gingen ze op 12 maart effectief langs bij de huisdokter. Ook die gaf de raad om koortswerende medicatie te blijven gebruiken. Ze moesten ook opnieuw contact opnemen als de koorts van 38,7 graden toch niet zou zakken. Op 14 maart was de toestand van F. nog veel slechter, want ze was amper nog bij bewustzijn. Het meisje werd opnieuw naar de spoeddienst van het Serruysziekenhuis gebracht, waarna ze in allerijl werd overgebracht naar het UZ Gent. Het slachtoffer stierf diezelfde dag aan een orgaanfalen door een bacteriële longontsteking, veroorzaakt door pneumokokken.

De burgerlijke partij wierp op dat de huisarts de symptomen van F. duidelijk verkeerd inschatte. Zo zou het meisje uit haar neus gebloed hebben en zou ze kortademig geweest zijn. Bovendien was haar buik volgens meester Walter Van Steenbrugge gezwollen en sloeg ze vaak met haar hand op haar borst. De familie van het slachtoffer verklaarde ook dat ze niet meer normaal kon wandelen. "Als ze de saturatie had gemeten, dan was er de mogelijkheid geweest om het kind te redden", pleitte meester Walter Van Steenbrugge. In het pleidooi werd meermaals verwezen naar het verhoor van een 18-jarig meisje dat tolkte tijdens de consultatie. De advocaat van de burgerlijke partij stelde zelfs voor om de tolk en de gerechtsdeskundigen als getuigen op te roepen.

Daarnaast werd de houding van de beklaagde gehekeld. Meester Van Steenbrugge verweet de verdediging een indigestie aan vertragingsmanoeuvres, want het onderzoek was eind 2020 eigenlijk al klaar. Volgens de burgerlijke partij mag de arts van haar verzekeraar de feiten niet toegeven. "De tolk noemt haar een goede dokter en ik geloof ook dat dokter V. een goede dokter is. Maar als je fouten maakt, geef het dan toe." Ten slotte werd benadrukt dat ook de lichtste fout volstaat voor een veroordeling.

Het openbaar ministerie merkte op dat V. extra waakzaam had moeten zijn, aangezien het slachtoffer aan een autismespectrumstoornis leed en zelf niet kon spreken. "De afwachtende houding van de beklaagde kan in dit geval niet verdedigd worden", verwees procureur Yves Segaert-Vanden Bussche naar de bevindingen van de gerechtsdeskundigen. De huisarts had met andere woorden zelf extra onderzoeken moeten doen of het slachtoffer naar het ziekenhuis moeten doorverwijzen. "Maar er zijn in dit dossier geen winnaars, enkel verliezers", aldus het OM, dat geen concrete bestraffing vorderde.

De verdediging pleitte dat van een medische fout geen sprake was. "Ze zou in dezelfde situatie weer op dezelfde manier handelen", klonk het. Daarbij werd opgemerkt dat een arts enkel zijn of haar uiterste best kan doen om een juiste diagnose te stellen. "Maar de medische wetenschap is geen exacte wetenschap. Een vergissing is niet noodzakelijk een fout."

Tijdens de consultatie waren de symptomen volgens de beklaagde immers veel banaler. Uit het medisch dossier blijkt bijvoorbeeld dat V. oordeelde dat de longen vrij waren en dat van een moeilijke ademhaling geen sprake was. De buik zou ook soepel geweest zijn. Van een aanhoudende bloedneus of problemen om te stappen, was volgens de beklaagde evenmin sprake. "Griep was op dat moment dus een heel plausibele diagnose", pleitte de raadsman van de huisarts. V. wist naar eigen zeggen niet dat F. op 5 maart al koorts had, iets langer dan gebruikelijk bij een griepbesmetting.

De verdediging plaatste ook vraagtekens bij het werk van het deskundigencollege, omdat ze bijvoorbeeld geen verwijzingen naar wetenschappelijke literatuur aan hun verslag voegden. Daarbij werd opgemerkt dat een saturatiemeter voor een huisarts zelfs niet verplicht is. "Dan kan haar niet verweten worden dat ze geen meting gedaan heeft." Volgens de verdediging kan de dramatische complicatie bij de griep ook pas na 12 maart opgetreden zijn. "Alles zat tegen. De vrees van elke huisarts heeft zich hier voltrokken."

Op vraag van de voorzitter bevestigde de beklaagde dat ze bij dergelijke symptomen wellicht nog steeds op dezelfde manier zou handelen. In haar laatste woord voegde S.V. er nog aan toe dat ze in de praktijk niet over een saturatiemeter voor kinderen beschikken.

De rechtbank doet uitspraak op 27 februari.