Bij de vorige medische verkiezingen in 2014 bedroeg de participatiegraad nog geen 40%. Misschien toch iets te weinig voor het verkiezen van een vertegenwoordiging die de belangen van alle artsen behartigt?

Medi-Sfeer verneemt uit betrouwbare bron dat men bij de overheid niet echt met nieuwsgierigheid uitkijkt naar de uitslag van de medische verkiezingen. Of tenminste toch niet naar de zetelverdeling. Wat men in Brussel wel graag wil weten, is hoeveel artsen er zullen gestemd hebben. Wie daar geen ironie hoort doorklinken tegenover de syndicale strijdvaardigheid van het artsenkorps, moet zijn oren laten nakijken.

De 38% opkomst bij de verkiezingen van 2014 betekende een duidelijke terugval ten opzichte van wat men daarvoor optekende: in 2006 lag de participatiegraad rond de 46%, in 2010 rond de 49%. De huisartsen toonden in 2014 iets meer belangstelling dan de specialisten, met een participatiegraad van 43%. Nog altijd niet de helft.

Het drukke alledaagse werk is ongetwijfeld een excuus om niet overal als de kippen bij te zijn. Maar even een verkiezingsprogramma bekijken en elektronisch stemmen duurt nu ook weer niet zo lang als men de inzet overschouwt.

Neem het beleid rond de wachtposten. De werkgroep ‘Wachtposten’, met zijn uitgebreide terreinexpertise, is begin dit jaar zonder duidelijke communicatie geschrapt. In de plaats komt een interadministratieve cel, waarin alleen vertegenwoordigers van het Riziv en de FOD Volksgezondheid zitten. Niet meteen een evolutie die door de voorvechters op het terrein verwelkomd wordt.

De artsen mogen via hun syndicale vertegenwoordigers de tweede viool spelen in een begeleidingscommissie. Momenteel hebben ze nog een viool. Aan het werkveld om hen een partituur te gunnen. Niet-syndicale vertegenwoordigers zullen maar occasioneel op de debatten worden uitgenodigd. De lopende hervorming van de niet-planbare zorg is een ongelukkige gelegenheid om de positie van de artsen in het overleg uit te hollen.

Een ander voorbeeld? De recente rel rond het eAttest. Artsen op het terrein maakten zich terecht zorgen over de fiscale geldigheid van de documenten die het systeem ter beschikking stelt. De syndicaten waren het (enige) relais om met die twijfels naar de overheid te stappen. Ze bevalen hun leden unisono aan het gebruik van eAttest op te schorten of opnieuw te overwegen. Tegen de volgende medicomut-vergadering was de zaak uitgeklaard. Met een dan toch niet zo voor de hand liggend antwoord.

Als artsen aangeven dat het syndicale overleg hen maar matig interesseert, wordt de overheid begrijpelijkerwijze de lachende derde. Een beleid voeren zonder voorafgaande discussie met de medicomut-lastposten, wat moet je meer hebben? Artsen moeten een stem in het debat blijven opeisen. De medische verkiezingen lopen van 7 tot 26 juni. Meer info vindt u hier.