De doorstart van de medische verkiezingen verloopt aan een slakkengangetje. Waarom toch al die onverschilligheid? Ieder beetje antwoord is welkom. We vinden opnieuw een piste op de site van Medi-Sfeer. Al heeft die dan veel weg van een goedbedoelde ‘fausse route’.

Vorige maandag hadden zowat 9.000 artsen hun stem uitgebracht. Een schamele 20%. Ook al gaan we ervan uit dat het percentage berekend is op een veel te hoog totaal (waarin ook artsen zitten die niet sensu stricto in de praktijk staan), de dalende trend blijft een afknapper. Vanwaar dat gebrek aan interesse voor de beroepsverdediging?

“De lage participatie moet én door ex-collega De Block én door de staatsambtenaren van eHealth gezien worden als een uitgestoken middelvinger”, schrijft een collega op de site van Medi-Sfeer. En hij heeft een boodschap voor de geciteerde verantwoordelijken: “De bereidheid van ons, huisartsen, voor een (administratieve) staking groeit met het aantal disfuncties op uw dik betaalde dienst.”

Zijn strijdvaardigheid siert de auteur van deze regels. Hij scoort er een stuk beter mee dan al wie zijn schouders ophaalt en stilzwijgend wacht tot de situatie nog verder uit de hand loopt. Maar de resolutie om dan maar niet te stemmen staat haaks op de intentie.

Door stemverzuim plaatst men niet minister De Block en de administraties in nauwe schoentjes, maar wel de artsen. Nogmaals: electorale onthouding verlaagt de representativiteit van de syndicale afvaardiging. Koren op de molen van de overheid, dus. Of zoals de Bvas het in een recent communiqué verwoordt: “Tenzij u alleen door politici en mutualisten bestuurd wil worden, moet u uw syndicale hefboom gebr​uiken en deelnemen aan de medische verkiezingen.”

We kunnen nog alleen ons woordgebruik variëren. De boodschap blijft dezelfde. Vanaf de publicatie van deze nieuwsbrief zijn er nog vijf dagen over tot 2 juli. “Gewoon doen”, zou de gehekelde minister van Volksgezondheid zeggen.