Wat te bewijzen was: contingentering loopt spaak door politiek onvermogen

Een hele rits Vlaamse opinieleiders (rectoren, decanen geneeskunde, ceo's UZ's, specialisten en huisartsen in opleiding,...) dringen in een open brief in De Standaard aan op politieke duidelijkheid inzake de contingentering. Dat het systeem al langer zou vastlopen, stond in de sterren geschreven. Eigenlijk niets nieuws onder de zon, maar het coronavirus legt ook hier de zwakke plekken bloot.

De teneur van hun open brief is de volgende: "Veerkracht volstaat niet om de volgende crisis te overwinnen", luidt het. "Het is cruciaal om de uitstroom van artsen goed te plannen, schrijven onder meer de Vlaamse rectoren, decanen geneeskunde en ceo’s van de UZ's, vertegenwoordigers van het Vaso, VGSO, Haio's en het Hop.

Het coronavirus heeft onze gezondheidszorg dit voorjaar erg op de proef gesteld. Alles kan altijd beter, maar de ziekenhuizen hebben snel de nodige maatregelen genomen. Hoewel de druk op het zorgsysteem erg groot was, heeft vooral de eerste lijn zich bijzonder veerkrachtig opgesteld. Dankzij de inzet van velen is deze pandemie kordaat aangepakt.

Toch toont deze pandemie ook aan dat een accurate planning van gezondheidszorgberoepen noodzakelijk is. De druk op de eerste lijn en op de woonzorgcentra was groot. Ook in de ziekenhuizen hebben heel wat specialisten zich 7/7 ingezet, terwijl anderen nauwelijks wat omhanden hadden.

Evenwicht herstellen

Als rectoren en ceo’s van de universitaire ziekenhuizen, als verantwoordelijken voor de opleiding van artsen, en als vertegenwoordigers van studenten en artsen in opleiding, willen we meer jonge artsen warm maken voor de prachtige stiel van huisarts en willen we het aantal specialisten in sommige specialisaties laten dalen. Dat is ook nodig om een gelijkaardige crisis nog beter op te kunnen vangen. Maar uitgerekend nu komt het streven naar een toekomstgerichte en doordachte planning onder druk te staan. Zelfs de doelstelling van deze planning, de gezondheid van de bevolking, wordt nauwelijks mee in rekening gebracht.

We willen meer jonge artsen warm maken voor de prachtige stiel van huisarts en het aantal specialisten in sommige specialisaties laten dalen
De contingentering wordt federaal beslist en regionaal uitgerold. Vlaanderen probeert zich zo goed mogelijk aan de quota te houden, terwijl Wallonië er maar beperkt rekening mee houdt. Door dat onevenwicht heeft de Vlaamse regering onlangs beslist om de quota op te trekken. Het zuiden van het land concludeerde daaruit dat het tijd is om de quota volledig achterwege te laten. Ook de covid­-19-crisis heeft volgens sommigen aangetoond dat er meer artsen nodig zijn. "Kortom, de quota staan op de helling, maar de argumenten daarvoor zijn vals", vinden de tenoren.

Faire deal

Het is cruciaal dat we het systeem van quota behouden, mét afdwingbaarheid in beide gemeenschappen. Voor de correctie van de onevenwichten uit het verleden werd al een systeem afgesproken waarbij Vlaanderen tijdelijk een hoger quotum krijgt ten nadele van Wallonië, tot het evenwicht is hersteld. Dat is zonder meer een faire deal.

Maar de Vlaamse overheid wil sneller gaan. Dat is voor de opleidingen in Vlaanderen alleen verteerbaar als er een duidelijke planning komt en een gepaste financiering van de extra instroom. Een kwaliteitsvolle opleiding, zowel in theoretische onderbouw, praktische trainingen als stages, blijft essentieel.

De coronacrisis heeft ons eens te meer geleerd dat een hogere uitstroom van huisartsen verantwoord is. We bleken ook een hoge nood te hebben aan urgentieartsen, long­artsen, infectiologen, geriaters en psychiaters. Van sommige van deze specialisten zijn er nu te weinig. Al in tempore non suspecto werd bij de overheid aangedrongen om planmatig in te zetten op knelpuntspecialisten: algemeen internisten die ook als infectioloog en pneumoloog kunnen ingezet worden; geriaters die ook ondersteuning hebben geboden aan de huisartsen in de woonzorgcentra; psychiaters en kinderpsychiaters die de komende maanden meer en meer patiënten zullen zien met psychische problemen. Van sommige andere specialisten hebben we er te veel en moet de instroom ingeperkt worden.

Reorganisatie nodig

We vragen opnieuw aan de overheid om haar verantwoordelijkheid op te nemen door dringend werk te maken van planning en stimuli voor knelpuntspecialisaties. De crisis die achter ons ligt, hebben we dankzij de veerkracht van velen kunnen overwinnen, maar voor de crisis van morgen is een bredere visie op de gezondheidszorg en een grondige reorganisatie nodig.

We zijn ervan overtuigd dat het behoud van contingentering en van een doordachte planning van de subdisciplines essentieel zijn om de gezondheidszorg voor onze burgers kwalitatief te blijven garanderen, om de kosten binnen de perken te houden en om de vele studenten die interesse hebben in een opleiding geneeskunde of tandheelkunde te kunnen garanderen dat de vele jaren studie een goede investering zijn.

Ondertekend door:

De rectoren Luc De Schepper (UHasselt), Caroline Pauwels (VUB), Luc Sels (KU Leuven), Rik Van de Walle (UGent) en Herman Van Goethem (UAntwerpen)

De ceo’s van de universitaire ziekenhuizen Eric Mortier (UZ Gent), Marc Noppen (UZ Brussel), Wim Robberecht (UZ Leuven) en Johnny Van der Straeten (UZA)

De decanen geneeskunde Paul Herijgers (KU Leuven), Piet Hoebeke (UGent), Guy Hubens (UZA), Peter in ’t Veld (VUB) en Piet Stinissen (UHasselt)

Thomas Debrouwere, de voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Arts-Specialisten in Opleiding (VASO)

Jens Tytgat, de voorzitter van het Vlaams Geneeskundig StudentenOverleg (VGSO),

Astrid Hoffman, de voorzitter van het HAIO (Huisartsen in Opleiding) Overlegplatform (HOP)

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.