Deze week stond overleg gepland tussen Doctors for Doctors (D4D), Arts in Nood en het Riziv om de acties van de organisatie te finaliseren na een goedgekeurde Riziv-overeenkomst nu bijna een jaar geleden. Wat blijkt nu? Te elfder ure werd ook deze  bijeenkomst uitgesteld om ‘hoogdringende redenen’.

Even leken we te moeten besluiten dat burn-out bij artsen tegengaan duidelijk niet hoogdringend is voor het Riziv, maar dat was iets te kort door de bocht. Een telefoontje van Jo De Cock zelf met een valabele reden (ziekte) bracht opheldering. Dat verdient respect.

Het neemt niet weg dat de zaken nu snel vooruit moeten. De eerste aanzetten tot de bestrijding van burn-out bij artsen dateren al van… 1994. Na een hindernissenparcours leek alles echt te kunnen opstarten in 2007. Sommige gepensioneerde Rizivambtenaren noemden het dossier dan ook het ‘meest schaamtevolle dossier van de afgelopen tien jaar’.

Het zou ook echt wel verbazen als de officiële toezegging vorig jaar van 200.000 euro, te verdelen over de twee landsdelen, nu nog zou worden ingetrokken. Ook Arts in Nood zit trouwens mee in het project.

Eén felle believer heeft D4D sowieso achter hen staan: dokter Peter Piot die belooft dat hij alles nog eens uit de kast zal halen om deze blokkering op te lossen. De gerenommeerde arts  aanvaardde immers een soort ‘peterschap’ van D4D.

Prioriteiten D4D

“Belangrijk voor ons is ten eerste de komende studiedag, in het teken van de nomenclatuur die intellectuele prestaties stiefmoederlijk behandelt”, licht Eric Boydens (D4D) toe. “We willen niet gaan werken als robots. Er op een zorgzame manier zijn voor mensen wordt voor een stuk uitgehold in ons beroep vandaag. Naargelang je je consultaties financiert, schep je ook een ander soort artsen. Tijd is nochtans nodig voor gesprekken in de palliatieve sfeer, depressies, burn-out.“

“Ten tweede zijn er de co-artsen die door de collega’s die in de kringen en in het veld opleiding krijgen, aangesproken kunnen worden. Dit gaat om de zorg voor elkaar, elkaar ondersteunen.”

“Ten derde hebben we de intervisiegroepen die gepaard gaan met training in vaardigheden rond empathie. We hebben er al tien jaar ervaring mee en dat werkt het beste.”

Dit jaar tot slot is speciaal, besluit dr. Boydens. “We kunnen het niet meer rooien met vrijwilligers. Daarom zullen we ons verdienmodel weer bekijken om professioneler te worden. Zien hoe we ons concept kunnen ‘aanbieden op de markt’. Het komt er wel op aan dat de overheid ons steunt om ons verder te kunnen ontplooien.”

> Lees ook: d4d-en-co-200-000-euro-tegen-burn-out