De eerste veroordeling voor seksisme in België is een feit, maar ook na  # MeToo is de strijd voor gelijkheid tussen de geslachten nog niet gestreden en is er nog heel wat werk aan de winkel. Op het vlak van verloning bijvoorbeeld; voor eenzelfde baan wordt een man vaak nog altijd beter betaald dan een vrouw. En dat is heus niet alleen het geval in Hollywood. Het verschil is de aandacht in de pers.

In de geneeskunde is de vervrouwelijking van het beroep al een hele tijd aan de gang. Eind 2016 was 40% van de Belgische huisartsen een vrouw.

Vandaag zijn er meer vrouwelijke kinderpsychiaters, anatoom-pathologen, oogartsen of gynaecologen dan mannelijke collega’s, maar bijna 60% van de specialisten zijn mannen en sommige specialismen zoals neurochirurgie, orthopedische chirurgie, cardiologie, gastro-enterologie en radiologie zijn nog heuse mannenbastions.
Anderzijds is de vervrouwelijking spectaculair bij aanstaande artsen. Eind 2016 was 60% van de kandidaat-specialisten een vrouw.

Maar nog belangrijker  is het klein aantal vrouwen in leidinggevende functies in de gezondheidszorg, ook al beschikt België op dat vlak niet over precieze cijfers. Men kan zich de vraag stellen of vrouwen  nog altijd competenter moeten zijn dan mannen om functies als diensthoofd, medisch directeur of ziekenhuisdirecteur te kunnen bekleden.

En over seksisme en ongewenste intimiteiten zijn er in dit land helemaal geen cijfers.

Recente wantoestanden maken duidelijk dat er ook in de geneeskunde nog altijd sprake is van  seksisme. Zo bracht RTL verslag uit over de ‘reuze flater’ van de faculteit Geneeskunde van de Université Libre de Bruxelles.  Een journalist vertelde dat iemand van de organisatie van de proclamatie van de afgestudeerde artsen de volgende dresscode-instructies gaf: “Vrouwen dragen bij voorkeur een rok of een jurk en een mooi décolleté”. De ULB reageerde weliswaar kordaat op de aberrante mail, maar het een en ander wijst toch op het bestaan van  een bepaalde mentaliteit bij sommige personen.