Sommigen zeggen graag dat "de GBO geobsedeerd is door wat bescheiden 'multidisciplinariteit' wordt genoemd", wat zij zien als synoniem voor "de marginalisering van de huisarts in de periferie van een nevelachtige groep van beroepsbeoefenaars in de gezondheidszorg waar de huisarts alle beslissingsbevoegdheid zal verliezen."

Nee, GBO/Kartel zit niet vast in een verouderd korporatisme. Ja, drie keer ja,  GBO/Kartel heeft altijd multidisciplinariteit in de gezondheidszorg geëist.

Harmonieuze multidisciplinariteit dan, met onze specialistische collega's in een zorgpreiding waarbij de huisarts de centrale rol vervult. Daarvan is het GMD - dat GBO/Kartel tegen de stroom in heeft verkregen - het meest zichtbare symbool. De omschrijving van de zorgopdrachten van elk niveau en de financiële erkenning ervan maken het mogelijk de kwaliteit van de zorg te waarborgen. Bij voorbeeld: controle van zuigelingen door de K&G, kinderziekten door de huisarts, gespecialiseerde controles door kinderartsen.

Helaas wordt dit nog zeer weinig verdedigd door de Bvas-partners, die tegen het GMD waren en die zich liever een horizontaal zorgsysteem voorstellen waarin de huisartsen- en specialisten-beroepen op dezelfde lijn zitten.

Harmonieuze multidisciplinariteit met andere EL-zorgverleners, mee gebaseerd op een omschrijving van de respectieve zorgopdrachten. Met de centrale rol overgedragen aan de huisartsen, daar dringen we op aan.

Deze multidisciplinariteit heeft het voordeel dat zij de subsidiariteit van de zorg garandeert, de eerlijkste financiering, zorg op de beste plaats, door de meest geschikte zorgverlener, op het meest geschikte moment.

In de huidige context van een pandemie, in combinatie met het verpleegkundigen- en huisartsentekort, zijn we genoodzaakt om te zoeken naar tijdelijke oplossingen voor kwaliteitszorg en duurzame arbeidsomstandigheden. Vasthouden aan korporatistische beginselen zal geen oplossing bieden voor deze dubbele doelstelling, een echte kwadratuur van de cirkel die ons is opgelegd door de nalatigheid van verschillende beleidsmakers.

Het tekort aan huisartsen is immers structureel ontstaan door een onrechtvaardige verdeling in de opleiding van artsen waarbij de quota specialisten/huisartsen niet werden gerespecteerd ten nadele van de huisartsen. En door een overdreven verschil tussen de honoraria van de specialisten en die van de huisartsen, eveneens ten nadele van de huisartsen. Dat als gevolg van de lange jaren van medicomut-akkoorden die voorafgingen aan de eerste syndicale verkiezingen, waar de Bvas hoge ogen gooide en de huisartsgeneeskunde op de knieën dwong door haar financieel te devalueren. Wat nog steeds ontkend wordt door diezelfde collega's.

Er moet dringend worden geluisterd naar de verontrustende klachten van huisartsen in de praktijk over hun werklast, die nu nieuwe hoogten bereikt. Werklast heeft een effect op de geestelijke gezondheid en het risico op een burn-out. Het is van belang hiermee rekening te houden, vooral met het oog op jonge artsen die de toekomst van ons beroep zijn. We moeten oplossingen zoeken door de taakverdeling voor elke groep aanbieders te optimaliseren.

De huisartsgeneeskunde is het mooiste beroep ter wereld, maar er moet dringend aandacht worden besteed aan haar kritieke toestand, anders zal ze verdwijnen. We moeten bondgenoten zoeken om het houdbaar te maken.

Ja, praktijkassistenten zijn een van de mogelijke oplossingen Maar ze moeten nog getraind worden.

Ja, verpleegkundigen zijn keuzepartners, maar zij moeten zelf gesteund worden in hun moeilijkheden en de financiering moet volgen.

Ja, apothekers kunnen ons helpen in tijden van pandemie. Maar deze samenwerking moet zonder taboes worden geëvalueerd voordat wordt getracht haar een permanent karakter te geven.

In feite moet de organisatie van de taken van de huisartsenpraktijk worden herzien. Administratieve en zorgondersteuning in de praktijk is een manier om ons te ontlasten zonder taken te moeten delegeren aan andere aanbieders.

We pleiten voor geestelijk, lichamelijk en financieel gezonde partners. Verdedigen van multidisciplinariteit is niet onverenigbaar met onze syndicale verdediging gericht op huisartsen.

Staat dit niet garant voor een zoektocht naar een rechtvaardiger en harmonieuzer wereld waarvan de bevolking en de huisartsen zullen profiteren? De huisartsen verdedigen betekent ook dit verdedigen.

Dit expliciete schema (enkel beschikbaar in het Frans) over de organisatie van de gezondheidszorg hebben wij ontleend aan professor Didier GIET (1) en wij danken hem ervoor.

Kolom A laat zien wat er in ons gezondheidszorgsysteem had kunnen zijn: een trapsgewijs systeem waarbij elke patiënt eerst naar de huisarts gaat voordat hij naar Volksgezondheid gaat, dat op zijn beurt doorverwijst naar de 3e lijn wanneer dat nodig is.

Kolom B toont ons wat er vandaag georganiseerd is met een georganiseerde bypass van de eerste lijn  en de aanzienlijke kosten voor de maatschappij van de tweede en derde lijn van zorg.

Kolom C legt uit dat een optimale netwerksamenwerking tussen de paramedische zorgverleners en de huisarts, die de centrale rol behoudt, een adequatere eerstelijnszorg mogelijk maakt en de doorverwijzing en kosten in de 2e en 3e lijnszorg vermindert. Het is begrijpelijk dat een syndicaat dat hoofdzakelijk uit specialisten bestaat, deze effectieve samenwerking in de eerste lijn afkeurt.

De GBO/Kartel zal dit blijven verdedigen.

 (1) Professor Didier Giet is voorzitter van het departement huisartsgeneeskunde van de Universiteit van Luik.

> Wat de GBO/Kartel door de strot van de huisartsen wil duwen (dr. Simon)