#Artsenbashing: trop is te veel (Dr. C.Depuydt)

Zijn dokters te gevoelig en te prikkelbaar of helpen we eigenlijk mee aan het fenomeen artsenbashing, dat al gevoed wordt door de politiek en de ziekenfondsen? Mijn mening heb ik al een tijdje duidelijk gevormd: het lijkt er inderdaad op dat een regen van ongewettigde kritiek vaak op de artsenhoofden neerkomt.

Ons wordt vanalles en nog wat verweten: gebrek aan beschikbaarheid en empathie, paternalisme soms in combinatie met een slechte behandeling (zie onder andere een artikel dat onlangs verscheen op de voorpagina van Vif l'express, 1 juni 2018 "Dokter, vrouwen zijn geen vee"), de ereloonsupplementen waarvan men denkt dat die integraal in onze zakken verdwijnen om onze toch al comfortabele financiële matras aan te dikken (cfr. de ziekenfondsen die er een strijdpunt van maken in het licht van de verkiezingen 2019).

De minachting voor artsen door de bevoegde overheden maakt dat die autoriteiten verantwoordelijk zijn voor het risico op een geneeskunde met twee snelheden. Dezelfde overheden betwisten de representativiteit van de artsensyndicaten om de tegenmacht die ze vertegenwoordigen te verzwakken (zie de uitlating van Maggie Deblock in De Tijd van 26/01/19).

Niet meer nadenken

Tegelijkertijd worden artsen overspoeld met papierwerk en administratieve verplichtingen, waaraan zojuist, zeer opportunistisch, het bijhouden van een portfolio is toegevoegd Dat is al voorzien vanaf 2021 (zie de toelichtingen van het kabinet van Maggie De Block in deze nieuwsbrief en in onze papieren editie). Komt nog bij: artsen moeten ook hun praktijk informatiseren voor een e-healthsysteem dat hen met nog meer en meer verplichtingen opzadelt (bijvoorbeeld elektronische voorschriften). Ook al blijft het systeem erg onstabiel en crasht het geregeld, waardoor dokters en patiënten geregeld op hun honger blijven. Sommigen vermoeden dat wat als de 'toekomst' wordt voorgesteld, ook als indirecte (maar gewenste) consequentie heeft dat de arts zodanig overbelast wordt, dat hij niet meer kan nadenken, zich kan herorganiseren of zelfs in opstand komen.

Ik kon het nog hebben over de grote besparingen de afgelopen jaren ten koste van de medische honoraria door een herziening van de nomenclatuur en een bevriezing van de index onder andere. Besparingen van enkele honderden miljoenen euro’s waarover men vreemd genoeg in de kranten minder spreekt.

Of over de ongezonde chantage van Maggie De Block bij de gevoelige kwestie van de numerus clausus: ze dreigde het Koninklijk Besluit niet te ondertekenen waarmee Franstalige studenten die hun medische studies in juni 2019 kunnen afronden, een rizivnummer krijgen; dat onder het voorwendsel dat het door Jean-Claude Marcourt geïntroduceerde filter niet effectief zou zijn (terwijl de effectiviteit van het filter pas in 2024 echt beoordeeld kan worden).

Klimaat van wantrouwen

Een klimaat van wantrouwen opwekken jegens de dokter om hem te raken in zijn reputatie en zijn krediet verminderen zodat minder naar hem geluisterd wordt en hij minder legitiem is… Dat zou hem isoleren en uiteindelijk zijn onafhankelijkheid aantasten zodat hij zich moet onderwerpen aan de wet van de sterkste: die van een volksgezondheidsbeleid waar hij niets in de pap te brokken zou hebben en waar, als voor een staatsambtenaar, niets hem zal toebehoren: noch zijn hersenen, noch zijn tijd, noch zijn financiën, noch zijn materiaal.

Wie heeft daarbij te winnen? Zeker niet de artsen en nog minder hun patiënten naar mijn mening. Integendeel, eerder moeten sensibiliseringscampagnes voor wederzijds respect, worden gelanceerd en ondersteund. Inclusief de therapeutische relatie die daarbij hoort. Ik wil tegen al wie deze dokterbashing organiseert, mijn werkvrijheid en mijn beslissingsautonomie behouden. Niet alleen voor mij, maar ook voor de zorgkwaliteit aan mijn patiënten. Bedankt iedereen die in deze richting werkt, en tegen de anderen zeg ik: "Wij zijn geen Calimero’s”.

 

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.

Laatste reacties

  • Lutgard WAUTERS

    21 april 2019

    En zo is het inderdaad ! Altijd werk bij, electronica en nog eens electronica en al de gegevens van de patiënten op de vermeend beveiligde systemen van het internet. En maar voor de zoveelste keer papieren invullen en gegevens doorsturen, die ze al allemaal in hun bezit hebben , onze schimmige mutualiteiten. Of willen ze je betrappen op een paar belachlijke fouten. Duizend en één tegemoetkomingen voor patiënten. Geef hen gewoon waar ze recht op hebben. In de ziekenfondsen zien ze toch ook welke rekeningen binnenkomen, voor welke ingrepen. Nee, de dokter moet maar nog een bundel van 10 bladzijden invullen. Je kan het ook doen vanuit de database : inderdaad als je alles op voorhand gecodeerd hebt. Nadat je uren werk hebt gehad om te zien hoe het systeem eigenlijk werkt. Een secretaresse? Jamaar je mag geen erelonen vragen en wie gaat die secretaresse dan betalen, die ook met haar handen in het haar zit,als het systeem voor de zoveelste keer verandert en hapert. En wachtlijsten? Vroeger kon je nog wat langer werken, maar wanneer moet dat papierwerk allemaal gedaan worden. Betaal onze uren die wij in het weekend presteren om Maggie content te stellen.

  • Alex HEYLEN

    20 april 2019

    EXACT WAT WE ER OOK OVER DENKEN

  • Hans VAN DEN WYNGAERT

    20 april 2019

    Spot on. Plaats dit artikel ook op twitter richting Maggie Deblock, ze zijn allen zeer gevoelig in deze pre-electorale tijden.

    Het probleem is dat we vooral al onze patiënten rechtstreeks dienen te bereiken met deze urgente boodschap zonder politici,mutualiteiten,overheid etc.

    De neutrale (voor zover dat in Nelgie bestaat) media met gerichte onderzoeksjournalistiek zou hier veel kunnen doen bewegen in het herwaarderen van de correcte verhoudingen tussen patient en arts.
    Ik lees in de algemene media bijna niets van onze ernstige bekommernissen.

    De maatschappij hier buiten zal wellicht er niet van wakker liggen, want uiteindelijk ben jij als individuele arts sowieso ALTIJD fysiek & psychisch volledig verantwoordelijk voor het welzijn van jouw patient (en medeburger).

    Dus verspreiden dit artikel!

    Hans Van den Wyngaert

  • Maria Moonen

    20 april 2019

    Heel goed verwoord !

  • Ann De Vylder

    20 april 2019

    Dokter bashing is politieke actie met als ultiem doel kostenbesparing,en copy paste van de Nederlandse situatie,alleen 10 jaar later, zeer herkenbaar!

  • Marc Bosquet

    19 april 2019

    Prachtig artikel Nu nog verspreiden naar iedereen Marc Bosquet

  • Godelieve VANERMEN

    19 april 2019

    Goed Carlo ! Ge neemt me de woorden uit de mond !
    Lieve Van Ermen

  • Stefaan DENEWETH

    19 april 2019

    Zeer goed artikel waarbij ik in de analyse volledig meega met de opmerkingen die worden geformuleerd. Als arts zal ik dan ook als dusdanig mijn patiënt informeren over de maatregelen die worden genomen ook om hen duidelijk te maken dat ook zij geviseerd worden. Een zeer goede techniek van regeren is verdeel en heers. Als men tweedracht in het korps kan jagen is men steeds een winnende partij en dan kan men geneeskunde laten beoefenen door puur boekhoudkundige beslissingen en onder het mom van informatisering wordt de klinische, parate kennis verder ondergraven. Persoonlijk leg ik liever mijn leven in de handen van een kundig arts dan van een geniale computer. Indien ook de volledige administratie toch in de schoenen van de geneesheren wordt geschoven waar ligt dan het nut van de mutualiteiten die toch handen vol geld kosten en waarbij deze post/kost beter kan geïnvesteerd worden in fundamenteel onderzoek die de ganse maatschappij ten goede komt zonder enige verzuiling.

  • Carlo Vermeiren

    18 april 2019

    Het liefst van al zouden de betrokken overheden( RIZIV, mutualiteiten,sommige politieke partijen, sommige huisartsen-proffen....) de geneeskunde volledig naar hun hand zetten,m.a.w. nationaliseren. Er zijn twee belangrijke redenen
    dat het tot nu toe nog niet gebeurde : 1) er is geen geld voor 2) het systeem is ook lucratief voor hun eigen organisaties, in casu mutualiteiten en politieke achterban.