De huisartsen van Jong Domus hebben heel wat vragen bij de 162 miljoen 'steun' die recent werd vrijgemaakt door minister Vandenbroucke voor huisartsen. Op zich niets op tegen, ware het niet dat de jonge huisarts kennelijk vergeten wordt. Hier volgt hun argumentatie.

Financiële steun voor huisartsen

Eind oktober besliste de federale overheid op aangeven van minister Vandenbroucke om 162 miljoen euro vrij te maken om de huisarts te ondersteunen. De overheid wil hiermee tegemoetkomen aan de extra werkdruk en administratieve overbelasting die de Covid-19-pandemie met zich meebrengt.

Concreet werd op de medicomut op 16 november afgesproken om een eenmalig bedrag uit te keren aan elke huisarts op basis van de GMD’s die geopend of verlengd zijn in de periode tussen 01/01/2019 en 31/12/2019.

En de jonge huisarts?

We zijn blij dat de belangrijke rol van de huisarts wordt geapprecieerd. Echter worden de jonge huisartsen hier vergeten. De syndicaten hebben de voorbije dagen reeds aangekaart dat een berekening op die manier een probleem stelt voor startende huisartsen. Bvas stelde als concrete oplossing voor om niet 2019, maar wél de eerste maanden van 2020 als referentieperiode te nemen voor het berekenen van het aantal gmd’s per huisarts.

Uiteraard vinden wij dit een rechtvaardiger voorstel en betekent dit een verbetering ten opzichte van het initiële plan. Toch willen we als Jong Domus sterk benadrukken dat ondanks de herziening van de referentieperiode nog steeds een grote groep jonge huisartsen uit de boot valt. Haio’s die afstudeerden in augustus 2020 en de voorbije maanden gestart zijn, hebben nog maar weinig gmd’s op hun naam staan. Diezelfde groep zag dit jaar ook de Impulseo vestigingspremie wegvallen. Een groeiende groep jonge artsen werkt als vervangarts en heeft geen eigen gmd’s. Hierdoor valt voor hen ook al jarenlang een deel van de geïntegreerde praktijkpremie weg.

De lange lijst vacatures toont dat er nood is aan dit soort flexibele huisartsen, maar zij worden op geen enkele manier ondersteund. Een gemiste kans!

Juist de groep jonge artsen die financieel lijdt onder de Covid-19-uitbraak, door recent gemaakte investeringen of de opstart van een nieuwe praktijk, ziet de compensatiepremie door hun neus geboord. Dit vinden we onaanvaardbaar.

Tijd voor een duurzame veranderingen in de eerste lijn

Daarnaast stellen we ons als jonge huisartsen grote vragen bij het uitbetalen van een compensatiepremie onder de vorm van een geldsom. Wij juichen toe dat de belangrijke rol van de huisarts in deze crisis erkend wordt en huisartsen beloond worden voor hun inzet, maar een uitbetaling in zuiver geld lijkt ons een gemiste kans.

Al jaren kampen huisartsen met een overdaad aan onnodige administratie die het beroep uitholt en het beroepsplezier ondermijnt. De eerste lijn kraakt onder de werkdruk door een huisartsentekort en is niet efficiënt georganiseerd. Wij zouden deze 162 miljoen euro dus liever geïnvesteerd zien in initiatieven die deze administratieve overlast daadwerkelijk aanpakken en structureel bijdragen tot het optimaliseren van de eerstelijnsgeneeskunde.

Voorbeelden zijn legio. Laat het organisatorisch mogelijk zijn een verpleegkundige te financieren, zodat er een task shifting kan gebeuren. Laat verpleegkundigen ondersteunen in vaccinaties, bloednames en technisch onderzoek. Zo komt er ruimte bij de huisarts en wordt de eerstelijnsgeneeskunde financieel efficiënter. Geld dat bijvoorbeeld kan geïnvesteerd worden in psychosociale zorg?

Investeer in de huisartsenkringen zodat deze op hun beurt de noden van individuele huisartsen lokaal kunnen ondersteunen. Laat ons week en weekendwachten herbekijken?

Zet in op degelijk opgeleid personeel dat een nuttige triage kan doorvoeren om het werk van de huisarts te verlichten.

We begrijpen dat verandering niet altijd evident is omwille van de verschillende bevoegdheden, maar vragen hier toch voor meer synchronisatie.

Tijd voor huisartsgeneeskunde van de toekomst

Om al deze redenen vragen wij om toekomstgericht te investeren en deze gezondheidscrisis te benutten om jarenlange structurele problemen aan te pakken.

Jonge huisartsen hebben tijdens deze pandemie enorme flexibiliteit en inzet getoond. Velen onder hen waren betrokken bij de uitbouw van triagecentra of namen extra shiften in de triageposten op zich. Laat hen niet in de kou te laten staan en durf te bouwen aan sterke eerstelijnsgeneeskunde waarin de huisarts zijn/haar kerntaak kan beoefenen!

In naam van Jong Domus, de vereniging van jonge huisartsen i