Paul Vollemaere, huisarts uit Brussel, getuigt van de onvoorstelbare nonchalance tegenover covid-19. "We lopen telkens een week achter in het crisismanagement. Tijd om het einde van de speeltijd te fluiten."

"Gisteren heb ik 26 patiënten thuis geïsoleerd op verdenking van covid-19. In de voorbije twee weken nam ik deze beslissing voor 10% van mijn patiënten", zegt Paul Vollemaere. Een percentage "dat ik nooit tegenkwam in 40 jaar carrière, zelfs niet tijdens de piek van griepepidemieën!" De Brusselse huisarts schiet de hardnekkige nonchalance van sommigen af in het licht van de dreiging. En hij mikt ook op enkele artsen.

On-waar-schijn-lijk gedrag

"Vergeleken met wat we in de praktijk beleven, maakt de officiële telling van 1.000 gevallen of zo me aan het lachen. "Er zijn nog veel meer, dat is zonneklaar. En er zijn zelfs sterfgevallen die niet zijn meegeteld. Bijvoorbeeld het geval van een WZC-bewoner, een demente patiënt met een niet-hospitalisatieprotocol, die 8 dagen na het begin van koortsachtige hoestbuien verslechterde. "Ik neem er gif op als dat geen onaangemeld covidgeval is."

Dr. Vollemaere constateert "dat een deel van de Belgen nog steeds niet de maat beseft van wat ons overkomt. "Natuurlijk is er het klassieke voorbeeld van jonge mensen die het bagatelliseren. "Als tiener ben je niet bang voor de dood. We maken onszelf wijs dat het allemaal gewoon oude mensen zijn die in paniek raken."

Maar de lijst van "on-waar-schijn-lijk" gedrag die de huisarts oplijst, is nog lang: "Er zijn mensen die zich niet realiseerden dat we de ouderen niet gingen bezoeken met een verkoudheid of een zere keel, degenen die vergeten dat er in 'verboden uitgang' het woordje 'verboden' staat, degenen die we op huisquarantaine plaatsten maar te snel weer aan het werk gingen omdat 'het voorbij was', de families die zich in de winkels verdringen alsof het een vrijetijdszone is... - en de mensen zonder enig besef van de ernst zijn helaas ook te vinden onder de goed opgeleiden."

Onzorgvuldigheid

Voor Paul Vollemaere is het tijd om het einde van de speeltijd te fluiten. "Zonder een lockdown zie ik niet in hoe we ze weer bij hun zinnen kunnen brengen. Op lange termijn word je een beetje moe om hetzelfde advies te herhalen..." 

Terwijl sommigen geen voorzorgsmaatregelen met gezond verstand nemen, stellen gezondheidswerkers zich bloot aan besmetting. Dit houdt ook in dat zij "nauwgezet richtlijnen toepassen met vertragingstijd". Van 2 tot 6 maart hebben de Belgische huisartsen, door nog steeds mensen met luchtwegenklachten te ontvangen die niet uit een risicozone kwamen, zichzelf onnodig in gevaar gebracht." 

Sindsdien heeft het College voor huisartsgeneeskunde het ordewoord telefonisch consult uitgevaardigd. "Ik sorteer, ik heb geen fysiek contact met mensen die hun neus snuiten, hoesten of keelpijn hebben. Maar ik weet dat er nog steeds collega's zijn die ze in overleg ontvangen. Ik begrijp deze onzorgvuldigheid niet."

"We lopen telkens een week achter met het crisismanagement, ondanks de ervaring met China. De scholen hadden afgelopen maandag gesloten moeten zijn net als de WGC's. "Om een directeur daar te citeren: "De situatie is catastrofaal. De helft van het personeel is afwezig door ziekte, de andere helft heeft geen nieuwe maskers meer, de bewoners zijn geïsoleerd in hun kamers, er moet eten worden geserveerd, maar er zijn niet genoeg mensen om dat te doen...""