Oproepen om premies toe te kennen aan CRA’s voor hun extra werk tijdens de covid-19-pandemie: deze dubbele agenda zou erin bestaan dat in één keer ook de financiering van CRA’s grondig verandert. De Kalmthoutse huisarts Frederik Kao heeft daar heel wat vragen bij.

"Oproepen om premies toe te kennen aan CRA’s voor hun extra werk tijdens de covid-19-pandemie: deze dubbele agenda zou erin bestaan dat in één keer ook de financiering van CRA’s grondig verandert. De CRA-taken en de medische taken van de CRA (visites aan patiënten-rusthuisbewoners) zouden in één forfait gestoken worden. Ik heb fundamentele bedenkingen bij zowel de extra premies voor CRA’s als bij dit onder dwang opgelegde forfaitaire model."

“Ik ben CRA in een rusthuis waar corona uitbrak. Als CRA verdiende ik toen niet meer dan wat ik anders verdien als CRA. Doorheen het jaar heb ik een billijke bijverdienste aan mijn CRA-taken. Nu verdien ik relatief weinig voor wat ik nu allemaal moet doen. En ik deed zeer veel: ik voorzag 24/7 permanentie voor mijn corona-leefgroep met meer dan 20 coronapatiënten, sommigen zeer zwaar ziek."

"Vanaf de toespraak van premier Wilmès die de rusthuizen afgrendelde half maart 2020, was het woord “weekend” voor mij betekenisloos geworden, tot we opgelucht begin mei de corona-cohorte konden sluiten. Het zijn nu eenmaal uitzonderlijke tijden. We moeten nu allemaal meer doen dan waar we voor betaald worden. Laat ons alstublieft nog kunnen teren op onze beroepseer.”

“Toen ik mijn contract als CRA met het WZC tekende, tekende ik er ook voor om infectiebestrijding te coördineren voor dat salaris. Gewoonlijk is dat niet veel werk, nu is er meer werk aan. Het zij zo. Het is als een huwelijk: in goede en kwade dagen. We zijn allemaal gebonden aan ons contract, en als ik extra geld krijg voor dit geleverde werk, steek ik het integraal in iets waar mijn collegae én het rusthuis iets aan hebben: een jaarabonnement op een goed functionerend digitaal EMD-platform voor alle artsen die in het rusthuis komen. Dat is een concreet instrument om samenwerking tussen verschillende artsen te versterken en om multidisciplinariteit bevorderen.“

Coronapremie als glijmiddel voor forfaitaire geneeskunde?

“Waar ik mij ook zorgen over maak, zijn de geruchten over de koppeling van CRA-taken met onze medische zorgtaken in het rusthuis (visites). Wij CRA’s (Coördinerend en raadgevend arts) hebben wat ik noem “CR-taken” en “A-taken”. De CRA-vergoeding dient om de “CR”-taken te vergoeden (vergaderen, teaching, bijstand bij bestuursmatige moeilijkheden, administratie, etc.) en die is billijk. De “A-taken” zijn de medische prestaties, verricht door de CRA op de eigen patiënten in het WZC, of op patiënten van andere artsen als er ad hoc een dringende vervanging nodig is.”

“Een goede CRA houdt de vinger aan de pols van de patiënten-rusthuisbewoners. Hij heeft voldoende contact met de bewoners van het WZC om te weten wat er leeft op het medische vlak. Het is in het belang van de CRA, de patiënten-rusthuisbewoners, de collegae-huisartsen en de maatschappij best dat deze twee taken gescheiden blijven qua financiering.”

“Een eenheidsfinanciering van de “CR-taken” met de “A-taken” zou concreet betekenen dat wij, CRA's, gedwongen forfaitair moeten werken in het WZC. Vele CRA's, onder wie ikzelf, zullen resoluut niet akkoord gaan met deze regeling. Omdat dit afbreuk zal doen aan het medisch functioneren. Ik verklaar me nader."

“Ten eerste: omdat dit perverse incentives in gang zet: als een effectief bezoek met volledige medische consultatie aan de patiënt niet per prestatie gehonoreerd wordt, leidt dit tot slordig werk, minder consultaties en uitstel van zorgvragen.”

“Ten tweede: hoe zullen de forfaits bepaald worden? Op basis van het aantal eigen patiënten? Van het aantal rusthuisbewoners? Van gepresteerde uren? Een prikklok? Uurroosters van arbeidstijden zijn volgens mij onverenigbaar met goede huisartsgeneeskunde waar werkefficiëntie al zeker niet ontmoedigd moet worden. Betaalde koffiekletstijd is verloren geld voor de maatschappij.”

“Ten derde: de rusthuisbewoner zal beginnen vervreemden van diens eigen arts. De (familie van) de patiënt rusthuisbewoner krijgt in dit forfaitair model een ongezonde stimulus om bij de CRA ingeschreven te worden. Dit is nu al een spanningsveld tussen CRA en eigen huisartsen, en deze maatregelen zullen alleen maar olie op het vuur gooien.”

“Kortom: de consultatie, al dan niet bij de patiënt thuis, is de hoeksteen van ons huisartsgeneeskundig beroep. De honorering dient dit principe te volgen. Anders zullen de zwaksten onder ons, de bejaarden in de WZC’s, de onbetrouwbaarste eerstelijnsgeneeskunde krijgen.”