Vivel-directeur Caroline Verlinde over NHS en wachtlijsten

Caroline Verlinde was van jongsaf geïnteresseerd in huisartsgeneeskunde, “vooral het bredere medische perspectief. Zowel gynaecologie, pediatrie als geriatrie… droegen mijn interesse weg. Als huisarts kun je al die aspecten combineren en word je verondersteld om de socio-economische situatie van je patiënten te kennen.” Bijna 20 jaar geleden liep ze stage in Engeland. Was de NHS vergelijkbaar met delen van onze zorg?

“Intussen veranderde er wellicht al heel wat, maar wat we nu trachten te doen met de EL-zones en de zorgraden is populatiemanagement en dat werd daar toen al sterk bedreven. In Engeland moest een patiënt zich al verplicht inschrijven, wat hier nog steeds niet het geval is, zelfs al beschikken de meeste patiënten al over een gmd. We gaan er wel stilaan naartoe.”

“In Engeland wist ik zeer goed wat mijn doelpubliek was. De Engelse ervaring heeft me misschien ook wel beïnvloed inzake mijn geloof in inter- en multidisciplinair samenwerken. Taakdelegatie ook. Ginder doen artsen veel meer datgene waarvoor ze opgeleid zijn. Technische acten zoals bv bloedafnames en uitstrijkjes worden door verpleegkundigen gedaan. Puur technische prestaties kun je zeer goed aanleren aan iemand die niet zo hoog geschoold is als een arts. Ook de echelonnering bestond er al: je stapt via je huisarts naar je specialist.”

Vandaag, met de nakende Brexit, hoor je toch dat de NHS niet echt goed draait.

C.V.: “De patiënt zal het minder goed percipiëren maar als zorgverlener is het een veel comfortabeler systeem. Ook als je het puur op vlak van outcome bekijkt, doen ze het nog zo slecht niet. Maar de zaken die ginder de outcome bepalen, zijn anders dan die bij ons. Je had er ook wachtlijsten en toen de wachtlijsten voor kanker opdoken, pakte men ze aan met fast tracks. Zo konden mensen bij echt dringende zaken gezien worden door een specialist.”

“Bij ons wordt de outcome bepaald door het feit dat iedereen alles wil doen. Dat is niet efficiënt noch kwaliteitsvol. Op dat vlak lag de kwaliteit in Engeland wel hoger. De perceptie dat het bij ons beter was en is, komt ook omdat men op elke vraag van de patiënt meteen ingaat. Maar is dat altijd nodig en nuttig?”

De wachtlijsten, u noemt ze daar. In het Vlaams regeerakkoord maakt men er wel 270 miljoen voor vrij, maar dat is ruimschoots te weinig, menen experts.

C.V.: “We begonnen ze natuurlijk al aan te pakken in de vorige legislatuur. Wachtlijsten zullen er altijd zijn. We kunnen niet iedereen alles instant aanbieden. Met het basisondersteuningsbudget kunnen we patiënten al een stuk op weg helpen. Terwijl deze patiënten ook  worden meegenomen in de wachtlijsten. Die wachtlijsten moet je dus nuanceren. In de sector van de WZC’s is men er nog steeds niet in geslaagd om betrouwbare wachtlijsten te maken. Sommige mensen schrijven zich diverse keren in en drijven de lijsten zo kunstmatig op.”

Jo Vandeurzen maakte het wegwerken van de wachtlijsten tot een belangrijk werkpunt, maar ze bestaan nog steeds.

C.V.: “In de vorige legislatuur werden 8000 bedden bijgemaakt en we weten dat in bepaalde regio’s ondertussen hier en daar ook bedden leeg staan. Het is vooral in de geestelijke gezondheidszorg dat wachtlijsten een echt probleem zijn.”

Meer over de plannen van Vivel en zijn directeur in onze papieren editie van deze week.

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.