Uit een recent onderzoek in JAMA Network Open blijkt dat minder dan één op de vier mensen met of met een risico op cardiovasculaire aandoeningen (CVD) wearables gebruikt, en slechts de helft van degenen die ze dragen, doet dat consequent.
Wearables, zoals die van Apple en Fitbit, worden steeds geavanceerder in hun vermogen om hartslag, fysieke activiteit en slaap te volgen en elektrocardiogrammen en verschillende andere metingen te verrichten, mogelijkheden die vooral nuttig kunnen zijn voor het monitoren van de gezondheid van mensen met CVD.
De populatiegebaseerde, nationaal representatieve studie omvatte 9.303 deelnemers van de Health Information National Trends Survey (HINTS). Achttien procent van de mensen met vastgestelde CVD en 26 procent van de mensen met een risico op CVD meldden dat ze draagbare apparaten gebruikten, vergeleken met 29 procent van de algemene bevolking
"Steeds meer steeds meer mensen hebben toegang tot apparaten en technologieën die een zeer goede set van data kunnen bieden”, zegt senior auteur dr. Rohan Khera, assistent-professor aan de Yale School of Medicine en directeur van het Cardiovascular Data Science (CarDS) Lab.
"We vroegen ons af of we konden achterhalen wie de mensen zijn die deze hulpmiddelen daadwerkelijk gebruiken. En als we kijken naar een specifieke populatie, namelijk mensen met hart- en vaatziekten, wat zien we dan?"
Oudere mensen, mensen met een lager opleidingsniveau en mensen met een lager gezinsinkomen werden in verband gebracht met een significant lagere kans op het gebruik van draagbare apparaten, waarschijnlijk omdat deze bevolkingsgroepen minder toegang hebben tot deze apparaten of zich ongemakkelijk voelen bij het gebruik van de technologie.
"De mensen die er het meeste baat bij hebben, gebruiken wearables het minst", zegt dr. Khera . "Ik denk dat dit deels te maken heeft met bewustwording. Mensen erkennen misschien niet de potentiële waarde van deze tools voor hun gezondheid, vooral omdat het bewijs voor hun waarde voor de gezondheid nog in ontwikkeling is. En een andere reden zijn natuurlijk de kosten en het feit dat mensen met gezondheidsproblemen andere kosten hebben en dat wearables gezien worden als een frivoliteit.”
Het identificeren van de obstakels bij mensen die baat zouden kunnen hebben bij wearables, maar ze niet gebruiken, leidde er uiteindelijk toe dat de onderzoekers zich afvroegen of er strategieën moesten komen om een rechtvaardige adoptie te garanderen.
"Als we steeds meer de gezondheidswaarde van deze apparaten erkennen”, aldus Khera, “moeten we dan een maatschappelijk debat beginnen over de vraag of het een conciërge-technologie blijft die alleen voor de rijken is weggelegd? Of moeten we het gaan beschouwen als een medische interventie en dus terugbetalen?”.
