Een enquête, uitgevoerd op verzoek van het artsensyndicaat MG France, versterkt en bevestigt enkele veronderstelde facetten van de relatie tussen een patiënt en zijn behandelende arts. Zo verwacht men van de huisarts onder meer een langdurige begeleiding en een grote beschikbaarheid. Maar men zou wel graag zien dat hij beter uitgerust wordt en meer personeel ter beschikking heeft.

Het gespecialiseerde bureau OpinionWay voerde de enquête in februari van dit jaar uit bij een representatief staal van duizend Fransen. De enquête toont duidelijk aan dat de burger voornamelijk twee zaken verwacht van zijn huisarts: enerzijds snelheid en eenvoud bij het maken van een afspraak (62% vernoemde dit aspect van de huisartsgeneeskunde), anderzijds een relatie die een grote tijdspanne overstijgt (52% vermeldingen). Het tweede aspect neemt nog in belang toe bij de deelnemers ouder dan 65 jaar.

Niet ver daarachter, met 45%, vinden we het idee terug dat de huisarts raad geeft in verband met een specialist of een ziekenhuisdienst aangepast aan het specifieke geval van de patiënt. Dit is vooral aanwezig in de leeftijdsgroep tussen 50 en 64 jaar. 30% van de ondervraagden vermeldt dat de huisarts een up-to-date medisch dossier van de patiënt moet bijhouden. Er zijn echter wel een aantal domeinen waarvan de bevolking niet verwacht dat de huisarts dit doet, zoals de ‘medische opvolging van zwangerschap en van kinderen’ (6%).

Meer dan de helft van de ondervraagden (55%) zou het erg moeilijk vinden om, wanneer hun behandelende huisarts zijn stethoscoop aan de haak hangt om te genieten van een verdiend pensioen, een nieuwe behandelende huisarts te zoeken. De ongerustheid om geen vervanger te vinden, is meer merkbaar in landelijke gebieden en in steden met minder dan 100.000 inwoners.

Eigenlijk tussen ziekenhuis en sociale dienstverlening?

De ondervraagden werden ook gevraagd naar bijkomende diensten waarvan ze prioritair gebruiken zouden willen maken in een artsenkabinet. 50% van de ondervraagden (en 56% bij de 65-plussers) zou graag hebben dat de huisarts de noodzakelijke apparatuur ter beschikking heeft om ter plaatse een aantal bijkomende onderzoeken te kunnen uitvoeren. In de enquête is er onder meer sprake van een echografie en een elektrocardiogram. Een derde van de bevolking is tevens voorstander van de aanwezigheid van een secretaresse of een receptioniste die instaat voor het maken van de afspraak en het verzamelen van hun vragen. Opmerkelijk: bij de deelnemers behorend tot de socio-economisch minst welstellende groep (minder dan 2.000 euro inkomsten per maand) dook bij één op tien het idee op om bij de huisarts ook terecht te kunnen voor ‘hulp bij het omgaan met administratieve en persoonlijke sociale problemen’.

De kwestie van de derdebetaler, die bij onze zuiderburen nog veel actueler is dan bij ons, kon uiteraard niet uit de weg gegaan worden door de enquête. Sinds verschillende maanden is Frankrijk het toneel van protestacties van artsen die zich verzetten tegen de veralgemening van derdebetaler. Uit de enquête blijkt dat bijna twee derde van de Fransen (63%) het idee genegen is dat men niet langer een deel van het bedrag van een raadpleging bij een huisarts zou moeten voorschieten. Het aandeel ligt hoger bij diegenen met een laag inkomen (75% voor derdebetaler), maar leeft minder sterk bij de oudere patiënten (52%).