De evolutie van de wet op patiëntenrechten blijft veel stof tot nadenken geven. De nieuwe wet wil de transparantie voor patiënten vergroten door hen toegang te geven tot hun volledige medische dossier, inclusief aantekeningen. Dr. Gérald Deschietere, een psychiater, begrijpt het doel niet: "Ik moet het recht kunnen behouden om persoonlijke aantekeningen over een patiënt neer te pennen zonder dat ik deze noodzakelijkerwijs aan de patiënt hoef te communiceren."
Sommigen zetten vraagtekens bij een specifiek aspect van de nieuwe wet: persoonlijke aantekeningen van een zorgverlener zijn niet langer uitgesloten van dit recht op raadpleging door de patiënt, alleen gegevens over derden blijven uitgesloten. Patiënten kunnen nu dus toegang krijgen tot de persoonlijke aantekeningen van de arts in hun medisch dossier.
Een beter geïnformeerde patiënt
Voor Dr. Gérald Deschietere moeten we goed letten op de impact van deze wetswijziging, zoals hij zei op de conferentie ter gelegenheid van de 10e verjaardag van MoDes (Franstalig specialistensyndicaat Kartel): "Ik sta natuurlijk achter het idee dat patiënten rechten hebben. We moesten af van een medisch patriarchaat dat in veel opzichten ondraaglijk was. Maar ik denk niet dat een perfecte symmetrie van kennis een goede zaak is, omdat de patiënt en de zorgverlener niet op dezelfde manier denken over de verzamelde informatie. De een lijdt, de ander probeert te verlichten. Het risico is dat de arts alle verantwoordelijkheidsgevoel verliest en de zorg voor de patiënt in gevaar komt.
"Ik hoop dat patiënten beter dan ooit geïnformeerd zullen zijn dankzij de verschillende elementen die ze op internet kunnen raadplegen en ook dankzij de democratisering van wetenschappelijke kennis. Maar ook dankzij de tijd die besteed wordt aan een één-op-één gesprek tussen arts en patiënt. Patiënten moeten zich ook steeds meer bewust worden van de uitdagingen van het gezondheidsbeleid, die ze vaak nog niet goed begrijpen.
Bescherming van persoonlijke aantekeningen
Er is echter één aspect dat hem zorgen baart. Als artsen hun aantekeningen niet langer vertrouwelijk kunnen houden, zullen sommigen van hen ze niet meer maken, omdat het risico bestaat dat ze openbaar worden gemaakt: "De wet op patiëntenrechten wil persoonlijke aantekeningen afschaffen. Persoonlijk kan ik niet begrijpen in hoeverre we willen voorkomen dat verzorgers ook maar de geringste persoonlijke aandacht krijgen."
"In zekere zin zeggen ze 'stop met denken', 'elimineer alle subjectiviteit'. Dit aspect van de wet baart me grote zorgen. Ik kan het doel niet begrijpen. Of misschien is het een streven om alle zorg te standaardiseren, waardoor ze ontmenselijkt wordt en haar bij uitstek intieme aard verliest."
Bij deze uitspraak denkt hij aan de patiënten: "Ik moet het recht behouden om persoonlijke aantekeningen over een patiënt te maken zonder dat ik dit per se aan de patiënt hoef te vertellen. Dat kan mijn werk en de persoonlijke zorg die ik aan de patiënt geef, verrijken. Dit deel van de wet creëert wantrouwen in de medische wereld.
En in deze onrustige tijden besluit hij met een citaat van Milan Kundera over het risico van totalitarisme, "waar alle mensen in harmonie leven, verenigd door één en dezelfde wil, één en hetzelfde geloof, zonder geheimen voor elkaar."
