De Stichting tegen Kanker ziet het aantal huidkankerdiagnoses steeds stijgen - ze spreekt zelfs van een tsunami - en trekt aan de alarmbel. "De huidige initiatieven voor preventie zijn op korte termijn niet voldoende om het aantal diagnoses te doen dalen, de druk op de zorg te verminderen en de kosten voor behandeling te drukken", stelt de Stichting tegen Kanker. Daarom vraagt ze om een nationaal plan van aanpak.
Huidkanker is de meest voorkomende kanker in België, blijkt uit cijfers van Stichting Kankerregister. Bij 40 procent van de diagnoses gaat het om huidkanker, daarna volgt borstkanker (tien procent), prostaatkanker (negen procent), longkanker (acht procent) en darmkanker (zeven procent). Volgens de meest recente cijfers telde België in 2018 maar liefst 43.745 gevallen van huidkanker. De meest voorkomende vormen van huidkanker zijn de kwaadaardige huidtumoren basocellulair carcinoom en spinocellulair carcinoom en in mindere mate melanoom. Uit diezelfde cijfers blijkt dat één op de vijf Belgen huidkanker krijgt voor de leeftijd van 75. De Stichting Kankerregister voorspelt dat er tegen 2030 wel 77.000 gevallen van huidkanker zullen zijn in België.
Die stijging is niet alleen aan het zongedrag, maar ook aan de klimaatopwarming te wijten. Het Atmospheric and Health Effects Framework (AHEF) of gezondheidseffectenmodel schat dat de effecten op het voorkomen van huidkanker het grootst zullen zijn bij de generatie die geboren werd tussen 1960 en 1980, omdat die generatie doorheen haar leven de grootste cumulatieve stralingsdosis kreeg. "Deze generatie was zich sowieso ook minder bewust van de schadelijkheid van UV-straling", stelt de Stichting tegen Kanker. "Zonnen om bruin te worden met weinig bescherming en het succes van de zonnebank, vooral vanaf de jaren negentig, zorgde voor een hogere huidkankerincidentie vanaf 2010."
Dat verhoogt de druk op de zorg. De Stichting tegen Kanker zet naar eigen zeggen al in op de sensibilisering van het publiek en de financiële ondersteuning van wetenschappelijk onderzoek en ijvert voor een zonnebankverbod, maar noemt dat onvoldoende. Daarom vraagt ze om een nationaal plan van aanpak, gedragen door preventie-, wetenschaps-, beleids- en zorgexperten en patiënten. De Stichting tegen Kanker wil ook inzetten op primaire preventie, door onder andere een zonnebankverbod, en op secundaire en tertiaire preventie, door mogelijkheden voor kostenefficiënte huidkankerscreening te verkennen. Ze wil ook de organisatie van de zorg kritisch laten bekijken en bijkomende analyses laten uitvoeren naar de kosten van huidkankerzorg, de beschikbare kennis bij het publiek en de expertise en capaciteit van zorginstellingen.
