Dominique Vandijck, gezondheidseconoom UGent, heeft een genuanceerd standpunt over de voorgestelde hervormingen van minister Vandenbroucke. Hij beklemtoont de complexiteit van de materie, begrijpt de wrevel bij vele artsen en bepleit een bredere aanpak. Dat deed hij in De Ochtend op radio1.

Vandijck legde er uit dat onze gezondheidszorg een "heel erg complex geheel" is met veel belangen, en dat een hervorming "niet alleen wenselijk" maar "echt wel noodzakelijk" is, wegens de stijgende vraag naar gezondheidszorg en de bijbehorende budgetten. Hij onderstreept dat we "absoluut wel moeten evolueren in die richting".

Rustig discussiëren

Toch bekeek hij ook kritisch hoe de hervormingen nu worden aangepakt “De aanpak van de minister 'veroorzaakt wrevel'. Vanuit syndicaal standpunt bekeken is dat wel een understatement. Op zich is die reactie niet onlogisch:  een grondige hervorming gaat gepaard gaat met onzekerheid en tegenstellingen en vandaar zijn pleidooi voor een rustige discussie, heet het. Prof. Vandijck vraagt om rustig te discussiëren aan tafel en niet in de publieke opinie, in antwoord op de dreiging met acties door artsensyndicaten.

Vandijck deed voor het algemene publiek nog eens de ingewikkelde context van de ziekenhuisfinanciering uit de doeken, met een link tussen de supplementen en de nauw verweven onderfinanciering van ziekenhuizen door de federale overheid. “Ziekenhuizen ontvangen slechts ongeveer 40% van hun financiering van de overheid en moeten daardoor op zoek naar andere inkomstenbronnen, waarvan de afdrachten van erelonen van artsen de belangrijkste zijn.” Deze afhankelijkheid verklaart de tendens naar meer deconventionering, aangezien artsen hogere supplementen kunnen aanrekenen om die hogere afdrachten te compenseren. “Wat men dan noemt die grootverdieners": die staan vaak een groot deel van hun ereloon af aan het ziekenhuis om investeringen te compenseren.”

Niet alleen gericht op artsen

Een totale hervorming mag volgens Vandijck bovendien niet alleen gericht zijn op de artsen, maar moet ook de mutualiteiten, de ziekenhuizen en de overheid (bijvoorbeeld voor patiënten met een verhoogde tegemoetkoming) betrekken.

Finaal moet men ook meer inzetten op preventie en sensibilisering om te voorkomen dat patiënten zorg nodig hebben en zo de zorgvraag te verminderen.

De kaderwet, “een voorontwerp”, vormt een basis voor verdere hervormingen richting 2028, en niet voor volgend jaar, luidt het tot slot. Dat zou dus ruimte moeten scheppen voor onderhandelingen zodat men er de scherpe kantjes van kan afvijlen.

Hervormingen zijn inderdaad nodig, daarover is zowat iedereen het eens. Maar zoals Thomas Gevaert in zijn recente opiniestuk in De Tijd aangaf, de manier waarop de minister die hervormingen wil implementeren, is onaanvaardbaar.

> Waarom Vandenbrouckes kaderwet onze beroepsvreugde en autonomie doodknijpt

> "Je kunt niet onder elke kerktoren alles blijven aanbieden"