Nederland vrij conservatief over arts in korte broek

Een paar dagen geleden liep ik de eerste schepen van ons stadje bijna voorbij, omdat hij zijn gebruikelijke pak en das had ingeruild tegen een polo en een korte broek. Het was dan ook verzengend heet. Ik herkende de man alsnog aan zijn innemende glimlach – veel belangrijker dan wat hij droeg, toch?

Naar aanleiding van het slopende weer stond de Nederlandse huisarts Niels Rossen onlangs vertwijfeld voor zijn garderobe: zou hij het aandurven met een korte broek naar de patiënten te gaan?

Toen hij de vraag stelde op Twitter, bleek in een gemengde populatie van artsen en niet-artsen twee derde hem uiteindelijk wel die vrijheid te gunnen. Wat betekent dat een derde zich dan toch maar verzet. Toen het vakblad ‘Medisch Contact’ de peiling transfereerde naar Facebook, bleek zelfs een nipte meerderheid de korte broek niet genegen.

Het debat op Twitter schaarde zich rond twee visies: de ene met een prioritaire aandacht voor decorum, de andere met de overtuiging dat de kwaliteit van de zorg telt, en niet de outfit van de arts.

In eerste groep werd verwezen naar een Nederlands onderzoek dat in 2010 verscheen in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Daaruit bleek dat patiënten des te meer vertrouwen hebben in een arts naarmate de kledingstijl formeel is. Blijkbaar was dat voor vele artsen in het Twitterdebat een doorslaand argument, ongeacht hun persoonlijke mening over de korte broek.

Hoe dan ook hebben we hier te maken met een mentaliteit, en niet met een fataliteit – ideeën kunnen veranderen. Denken we maar aan die patiënten die systematisch meer vertrouwen hebben in een specialist dan in een huisarts. Wie wil daar niet tegen in gaan? Verder werd er door sommige debatterende artsen verwezen naar een onderzoek uit het British Medical Journal, waarin er geen verband werd gevonden tussen het vertrouwen van de patiënt en het dragen van tattoos of piercings door de arts.

Opvallend was dat niemand in de reflectie rond de korte broek stilstond bij het aangetoonde verband tussen onvoldoende verkoeling en concentratiestoornissen. Een arts die het te warm heeft, zou wel eens vaker slordigheidjes kunnen begaan. Reden genoeg om de collega’s een luchtig plunje te toe te staan.

Vermelden we nog even een tweede enquête die op Twitter aan de eerste ontsproot: hierin kregen vrouwelijke artsen vanuit een comfortabele meerderheid (88%) de toelating om een korte broek of een kort rokje te dragen. Een bron van verongelijktheid voor hun mannelijke collega’s.

Intussen heeft Compendium Geneeskunde (een studenteninitiatief) op Twitter ook de vraag gesteld of ziekenhuisartsen in een korte broek bij hun patiënten mogen opdagen. Ik moet toegeven dat ik zelf wel even aarzelde. Maar uit hoofde van mijn voorkeur voor de inhoud boven de vorm, moet ik er uiteindelijk ‘ja’ op antwoorden. Toegegeven: het zou toch wel even wennen zijn, gezien het formelere contact dat patiënten tot op heden met ziekenhuisartsen hebben. Hoewel ook dat aan het veranderen is. Toen dit artikel afgesloten werd, had de korte ziekenhuisbroek een nipte meerderheid (53%) tegen.

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.

Laatste reacties

  • Andy DE WITTE

    02 augustus 2018

    Ik heb me deze zomer ook al eenmaal aan de korte broek gewaagd. In de privé-praktijk. Omdat ik me daar vrijer voelde. In het ziekenhuis zou ik het nooit doen.
    Ik kreeg enkele leuke reacties: “Korte broek? T Is warm he.”; “Als ik had geweten dat u een korte broek zou aanhebben, dan had ik dat ook gedaan” (ook ptn kunnen zich dus verplicht voelen ‘deftig’ te kleden, wanneer ze naar de arts gaan).

  • Sofie Vandevelde

    01 augustus 2018

    Gisteren vond Ik het bericht ook terug op Twitter. En in mijn berichtje legde ik wel degelijk het verband tussen hitte en verminderd cognitief functioneren. ;-)
    Verder kan de arts hier net een voorbeeldfunctie hebben voor vele patiënten door niet zomaar de strenge (en soms onredelijke) sociale normen die we onszelf soms opleggen, te gaan volgen.
    En als je wil komen tot verandering van hoe men daarover denkt bij artsen, dan dien je natuurlijk zelf te beginnen met die verandering door te voeren.
    Dit is alvast hoe ik er tegenaan kijk.